Schilderijen
Eigen werken.
uit 2005 tot 2024
(klik op de afbeelding om het werk groter te bekijken)
stuur een bericht
Washed ashore
2024"Washed Ashore" voelt als een moment vastgelegd tussen de getijden, een herinnering aan hoe water de kracht heeft om te creëren, te veranderen en zelfs te genezen. Voor de toeschouwer is het niet alleen een schilderij, maar een ervaring – een uitnodiging om stil te staan, te voelen, en mee te drijven op de stroming.
Papillion d'aqua
2023"Papillon dans l'eau" voelt als een moment van transformatie. De vleugel symboliseert een vlinder die opstijgt uit het water, losbreekt uit de vloeiende patronen van het doek. Het schilderij nodigt de kijker uit om los te komen van de grenzen van het zichtbare en zich onder te dompelen in de pure expressie van kleur en vorm.
Evening Forest
2022Boven dit serene tafereel spatte de lucht in een vurige dans van rood en oranje tinten, als een vlam die zich uitstrekte naar het oneindige. Dit was geen gewone zonsondergang; het was een moment van overgang, een poort naar een mystieke wereld waar het licht en de duisternis samenvloeiden.
Tenderness
2021De duif in haar handen was niet zomaar een vogel; het was een boodschapper, een symbool van vrede en hoop. Het meisje leek te communiceren zonder woorden, haar blik vol vertrouwen en tederheid gericht op het schepsel in haar handen. Het moment voelde bijna tijdloos, alsof de wereld heel even stil had gestaan om getuige te zijn van deze zuivere verbinding.
Meridian
2020Staande voor het schilderij voelt de toeschouwer een stroom van emoties, die zonder woorden spreken. Misschien is het de kracht van de kleuren, misschien de aanwezigheid van het kruis als baken. Maar wat het ook mag betekenen, één ding is zeker: "Meridian" nodigt de kijker uit om te reflecteren, te voelen en hun eigen verhaal te ontdekken.
Blue universe
2011Oceaan blauw
Embrace
2011Op papier met hardboard met lijst
Sous l'eau
2010"Sous l'eau" nodigt de toeschouwer uit om te verdwalen in de abstractie en de vrijheid van interpretatie. Misschien is het een onderwaterwereld, misschien gewoon een moment van pure stilte en introspectie. Maar wat het ook is, het schilderij omarmt het onbekende en nodigt je uit om erin te duiken.
Turkey at night
2010De minaretten lijken omhoog te wijzen naar de hemel, alsof ze de sterren willen aanraken. Ze staan als wachters, beschermend en stevig, terwijl ze een verbinding vormen tussen de aardse stilte en de kosmische oneindigheid. "Turkey at Night" vertelt een verhaal van rust, van een harmonie tussen mens en natuur, van een nacht die niet alleen donker is, maar rijk aan verhalen en dromen.
Turkey in the morning
2010Terwijl de zon zich verder omhoog werkte, kwam het stadje tot leven. De bewoners, gehuld in de warmte van tradities en het ritme van de natuur, begroetten de ochtend met een sereniteit die uniek was voor deze plek. "Turkey in the Morning" vertelde niet alleen een verhaal van daken en muren, maar van een gemeenschap, een gevoel van thuiskomen in de zachte omhelzing van de ochtend.
Cabeza de Toro
2006De kleuren gloeiden als een brandend vuur, kronkelden en duwden tegen elkaar zoals de wilde wind die door een verlaten vallei raasde. En ergens tussen die wirwar van lijnen—verstopt, maar onmiskenbaar aanwezig—zat de kop van een stier.
Horizon one
2005Horizon 1 "Horizon 1" is meer dan een verzameling kleuren. Het vertelt een verhaal van lagen – van onder, midden en boven, van aarde, lucht en vuur. Het schilderij nodigt je uit om te reflecteren: waar sta je in dit spectrum van rust, levendigheid en passie?
Horizon two
2005Tussen deze twee werelden – het mystieke blauw en het stralende geel – bevindt zich een smalle strook groen. Het is de overgang, de verbinding, de plek waar water en land elkaar ontmoeten, waar grenzen vervagen en nieuwe mogelijkheden ontstaan. Het groen is subtiel maar essentieel; het is als een ademhaling tussen twee werelden.
Licht in de duisternis
2005"Licht in de duisternis" is meer dan een abstract tafereel; het is een symbool van hoop, van de kracht van licht om zelfs de meest ondoorgrondelijke duisternis te doorbreken. Voor de toeschouwer is het een uitnodiging om de ogen te richten op datgene wat straalt, om te geloven in het potentieel van het kleine licht dat zich steeds weer vernieuwt.
Stadhouder Jacques
2005Stadhouder Jacques is meer dan een persoon; hij is een symbool, een echo van leiderschap en verantwoordelijkheid in een wereld die vervaagt aan de randen. Zijn contouren zijn niet duidelijk, zoals de waarheid vaak is, en de toeschouwer wordt uitgedaagd om zelf het verhaal in te vullen. Wie was Jacques? Een visionair, een vorst, of slechts een idee dat vorm kreeg in een explosie van kleuren?